Old Sturbridge Village

Zoals bijna elke ochtend ben ik vandaag ook weer rond 6 uur wakker. Heerlijk geslapen in een heerlijk bed, lekker zo eentje uit een film. Dan sta ik even op om reacties hier en op Facebook te bekijken en het nieuws en mijn mail te checken, maar Loes, je kan trots op me zijn, ik heb mijn werkmail al 2 dagen niet meer bekeken, knap hè. Het zakt dan toch wel even lekker helemaal weg die drang om bij te blijven.

Vandaag hebben we voor het eerst ook een hotel met ontbijt, dus dat is lekker makkelijk straks. Alsof mijn maag het weet zit hij nu dan ook als een gek te rommelen en te knorren, volgens mij zegt hij: wanneer krijg ik wat van die heerlijke Peanutbutter M&M's, ik zie ze wel liggen hoor! Ik zit in de woonkamer nu, maar ben bang dat Herman er in bed wakker van wordt zelfs. Dus nog maar even naar het toilet en dan weer even ter ruste.

Het toilet hier in Amerika blijft trouwens ook nog steeds een geweldig fenomeen vooral bij een grote boodschap. Wie er wel eens geweest is snapt wat ik bedoel en voor de rest zal ik niet al te zeer in details treden, maar je kan een behoorlijk studie maken van je ontlasting en uitgebreid 'afschijt' nemen zal ik maar zeggen. Ook wel even opletten met afvegen want het water staat hoog en voor je het weet ga je de fout in.

Het ontbijt was goed, maar hartig beleg was er niet, dus het was behelpen met cake, cinneman broodjes en muffins. Gelijk ook maar wat ingeslagen voor de lunch onderweg, yoghurtjes, bananen en koeken. Daarna uitchecken en eerst terug naar de Walmart. Helaas verkochten ze geen enkele verloopstekker alleen hele sets maar dan wordt het een beetje een kind met een waterhoofd, dus toch de iHome maar weer teruggebracht. Daarna getankt 12,63 gallons voor $ 26,75 en op naar de volgende attractie: Old Sturbridge Village, een openluchtmuseum opgezet als een vroeg-19de-eeuws dorp, bevolkt door gekostumeerde acteurs, die hun dagelijkse werkzaamheden verrichten. Tom even de pet van Herman opgezet voor beter zicht maar die wierp hij al snel weer van zich af.

Na zo'n anderhalf uur rijden kwamen we aan op de plek van bestemming, maar er was helemaal niets! Geen auto op het parkeerterrein en niemand bij de kaartverkoop. Shit, hadden we dan toch een te oude reisgids meegenomen? We gingen toch maar even kijken en bij de brug was het hek gesloten maar dat konden we zo openschuiven. Nou dan toch maar even het fototoestel halen want misschien was er dan toch wel wat te zien. Ach en dan konden we ook gelijk wel even de yoghurtjes en de bananen opeten.
Zo gezegd, zo gedaan en even later liepen we dus voor de tweede keer naar de verlaten brug waar we het hek inmiddels van open hadden laten staan, toen er ineens een ranger aankwam in een patrouillewagen, die ons vroeg of we op zoek waren naar de ingang. Ja dus, maar die hadden we al gratis gevonden, shit ging mooi weer niet door dus. Zij zou ons wel even de weg wijzen naar de echte (nieuwe) ingang en daar stond het dus helemaal vol en moesten we een behoorlijke entreeprijs betalen. Maar ja, we hebben er wel de hele middag doorgebracht en ons prima vermaakt. En ook hier hebben we weer ouwelullen-korting gekregen voor 55+, al moesten we wel ons paspoort laten zien want dat geloofde die knul natuurlijk helemaal niet.
Het is nog steeds prachtig weer met temperaturen boven de 30 graden, dus ons hoor je niet klagen (nou ja soms misschien een beetje). We overnachten in Westfield in het Quality Inn Hotel, met daarnaast een Wendy's waar we voor het gemak maar gegeten hebben vanavond. In het hotel is het WiFi bereik niet al te best, dus ik loop straks even naar de lobby om dit verslag te plaatsen. Straks nog even uitzoeken wat we morgen gaan doen en waar we zullen overnachten. Tot morgen!