Dag 10 Kalibaru

Vandaag weer een lange reis voor de boeg met als eindbestemming Kalibaru, waar we de plantagetour gaan maken. Onderweg alleen stoppen voor de nodige sanitaire stops en de lunch. Uiteraard wel veel prachtigs te zien vanuit de bus. Hier wordt werkelijk elk stukje grond benut om iets te verbouwen, of het nou vlak naast de huisjes/hutjes is of tegen de bergen op, dat maakt niet uit. Een 'kleine' opsomming van alle producten: tabak, soja, suikerriet, rijst, rode ui, rubber, robusta koffie, Luwak koffie (kattenkeutelkoffie, gemaakt van de uitwerpselen van de civetkat), cacao, kokosnoot, peper, nootmuskaat, kaneel, vanille, ananas en mango. Onderweg stapt Chris nog even uit om mango's te plukken voor het toetje bij de lunch.
Chris geeft een berekening van de uitgaven uit de fooienpot, hij heeft 4 euro over, keurig gedaan. Er moeten 3 mensen voor tekenen, de oudste Fred, de jongste Lisette en iemand gekozen uit de middengroep en dat is onze eigen Hermanus.
Gedurende de lange rit is er genoeg tijd voor Chris om ons helemaal bij te praten over de ins and outs van het leven op Java. Niet alles dringt even goed door en ook niet alles blijft hangen, maar een paar feitjes wil ik toch graag met jullie delen:

Chris vertelt, hier naast van jullie links zien jullie dat is de .........
- Voor een rijbewijs hoef je hier geen rijles te hebben gehad, je gaat gewoon naar een kantoor van de politie, geld betalen en binnen een half uur is je rijbewijs klaar.
- Als er iemand is overleden staan de nabestaanden langs de weg te zwaaien met een groene vlag om geld in te zamelen van de voorbijgangers voor de uitvaart.
- Voor de bouw van een nieuwe moskee staan ze met rode vlaggen langs de weg om geld in te zamelen. Onze moslim chauffeur geeft af en toe wat.
- Madurezen zijn rijker en tonen dat door hun hoofddoek tot halverwege hun oren te dragen zodat je hun oorbellen en daarmee hun rijkdom goed kunt zien.
- In het oude Niagara hotel onderweg schijnt het te spoken.
- Langs de weg ligt een 85 km lang irrigatie kanaal, waar van alles in gebeurt. Het dient als riool, maar er wordt ook in gevist en mannen, vrouwen en kinderen zitten in hun kleren in het ondiepe vieze water naar slakken te zoeken. Ook de eenden vinden dit een lekker plekje om in rond te zwemmen.
- Voor 30 euro kan je een escorte huren van een politiewagen met sirene en zwaailicht voor als je haast hebt.
- Schoolkinderen hebben vaak een abonnement op de fietstaxi om heen en weer naar school gebracht te worden. Voor de taxi-chauffeur betekent dit een vast inkomen. Overigens rijden deze fietsen gewoon op dezelfde drukke weg als alle bussen, vrachtauto's, personenauto's en de duizenden scooters, maar het gaat allemaal goed, zonder gestresste en geïrriteerde medeweggebruikers.
- Sigaretten kosten hier geen drol, voor 11 euro heb je een hele slof.

Als we bijna in Kalibaru zijn vertelt Chris ons dat we er rekening mee moeten houden dat het in het hotel dit keer wel een beetje behelpen wordt. Douchen gaat via emmers, de wc ligt 5 meter buiten de kamer en je moet een stoel meenemen als je wil zitten. Voor je gaat slapen even goed onder je bed kijken of er geen schorpioen zit en de wake-up call gaat via een klop op de deur. Chris zelf ging in de bus slapen, was veiliger. We trappen er bijna in, maar gelukkig was het één van zijn vele grappen. Hehehe, lachte hij dan altijd, echt grappig, net Gargamel.

Tot slot nog even de beschrijving van de plantagetour.
We worden verwelkomd door schattige meisjes in prachtige kostuums, die ons direct een bloem opspelden, gemaakt van palmbladeren. Abigail pakt onze hand en begeleidt ons naar de ingang. De plantage wordt gerund door mevrouw H (ik ben haar naam vergeten). Zij zorgt hier voor een aantal weeskinderen, die zij begeleidt tot de universiteit. Zij geeft ons samen met een aantal van deze kinderen uitleg over alle specerijen die zij daar verbouwen en daarna maken we een wandeling door het prachtig aangelegde gebied en langs de rijstvelden. Bij een modderig heuveltje slipte ik een beetje weg en direct werd Herman, één van de jongens erbij geroepen om die madam te helpen! Na afloop gaven de kinderen nog een voorstelling en gingen ze samen met ons zingen en dansen. Ze hadden ook allemaal prachtige bloemen voor de vrouwen en kronen voor de mannen gemaakt en hele kunstwerken voor ons allemaal samen. Daarna kregen we nog koffie, thee en wat lekkers en toen was het tijd om de meegenomen cadeautjes, snoepjes, zeepjes en uit de hotels meegenomen toiletartikelen aan de kinderen uit te delen. Tot slot begeleidden de kinderen ons weer terug naar de bus.

Het was al donker toen we bij ons hotel aankwamen. We hebben hier allemaal leuke huisjes, maar we zien er helaas weinig van omdat we morgen weer vroeg weggaan. Gelukkig bleek het verhaal van Chris totaal niet te kloppen, het zag er allemaal weer prima uit. Aangezien het de laatste avond is met de hele groep samen besluiten we met zijn allen om half 8 te gaan eten in het restaurant van het hotel. Het werd een gezellige avond, maar er was geen tijd meer om een verslag te schrijven, daarom hebben jullie hier even op moeten wachten.