Dag 11 Naar East-London

We laten de Drakensbergen achter ons en reizen verder richting de kust naar East-London. Dit is de langste reisdag, 570 km, via Kokstad, slingerend door het mooie landschap van Transkei, heuvel op, heuvel af, met gevolg dat er vandaag voor het eerst een aantal wagenziek zijn. Bij het vertrek om half 8 is het 4C, om 11 uur 23C en uiteindelijk zelfs 30C, wat een verschillen in temperatuur hier.
We drinken koffie en warme chocomelk bij Wimpy, eindelijk het bewijs voor Denise dat dit echt bestaat, alleen niet meer in Nederland.
Ook rijden we langs het huis van Nelson Mandela, vlak langs de snelweg, van waaruit ook zijn begrafenis heeft plaatsgevonden en waar hij begraven ligt. Hij heeft dit huis destijds laten bouwen met de bouwplannen van het huis waar hij de laatste paar jaren gevangen heeft gezeten. Kennelijk beviel dat dus wel.
Als we bijna bij ons hotel/lodge zijn, zien we in de verte de oceaan al met daarin walvissen boven water. Zelf zagen we ze helaas niet, maar anderen wel, dus toen we eenmaal onze kamers hadden, zijn we gelijk naar het strand gewandeld. Helaas was er toen niets meer te zien, maar wie weet morgen nog een kans. Maar ook zonder de walvissen was het prachtig, en toen ging ook de zon boven de rivier nog prachtig onder.
We hebben vanavond lekker een keuze 3-gangen menu. We kiezen voor de steak met champignonsaus, heerlijk. Om 19:15 uur gaat Carlo op FaceTime om zijn dochter te feliciteren. Als verrassing ging iedereen voor haar zingen, ze was erg verrast appte ze later. Daarna moest Carlo gelijk pissen, zei hij, maar hij kwam met tranen in zijn ogen weer terug, dus gelijk alle vrouwen aan tafel ook in tranen, een mooi moment.
Morgen staat toch nog een safari op het programma, met als toetje witte leeuwen met jonkies. Zin in!