Harrisburg, Pennsylvania

Met de trails van gisteren nog behoorlijk in de kuiten gaan we vandaag op weg naar onze volgende bestemming: Harrisburg. We beginnen al aardig bedreven te raken in het leven uit de koffers en de bijna dagelijkse verplaatsing, net zoals we al aardig wennen aan het feit dat een stopbord op alle vier de hoeken van een kruising gewoon betekent 'wie het eerst komt, die het eerst maalt' en dat je gewoon door een rood licht mag rijden als je rechtsaf wil en er hangt geen bord dat zegt 'no turn on red'.

Na een mistige start van de dag schijnt nu de zon weer volop aan een stralend blauwe hemel en loopt de temperatuur snel op van 60 graden om 10 uur naar 77 graden om 11 uur. Onderweg zien we al bordjes op de weg waarop aangegeven wordt dat de Amish koetsjes op de shoulder/vluchtstrook moeten rijden. De eerste Amish die ik gespot heb was op de fiets, maar had wel het kenmerkende hoedje op. Even later kwamen we inderdaad een Amish man met paard en wagen tegen op de vluchtstrook. Uiteraard geen camera bij de hand, maar we krijgen er een dezer dagen vast nog wel meer te zien.

Vlakbij het hotel een korte koffie-, chocomelk-, cakejes- (van het ontbijt meegenomen) en McNuggets-stop bij de big M gemaakt en daarna ingecheckt. We hadden gisteren voor het eerst via Trivago en booking.com gereserveerd, want daar was een aanbieding en dat scheelde toch ook weer €20 met Expedia. Het was wel een roken-kamer, dus gelijk maar gevraagd of we het om konden zetten naar een non-smoking room en dat kon. We kregen kamer 102 met een kingsize bed. Eenmaal in de kamer bleek er een tussendeur te zitten tussen ons en kamer 101, dus Herman schoof gelijk even het bureau ertegenaan. Toen rook hij ineens een stevige wiet-lucht, gatverdamme die goser zat daar gewoon te blowen in zijn non-smoking kamer! Het was niet te harden dus we zijn het gelijk maar gaan zeggen en kregen direct een andere kamer, nu met twee queensize bedden, maar prima, ver weg van die stank. Sorry, sorry, sorry, zei de receptioniste, ze zou er direct de manager op af sturen.

Daarna op pad naar het Pennsylvania State Capitol, na wat zoeken zagen we de koepel in de verte en we besloten daar op loopafstand te parkeren. Maar de buurt beangstigde ons toch wel, het was net een getto, dus is Herman toch maar weer terug gelopen om hem op een iets betere/net iets minder slechte plek te parkeren. Toen over een lange brug naar de achterkant van het gebouw gelopen, waar eerst een filmrolletje vol is geschoten van alleen een fontein. Nou overdrijf ik natuurlijk een beetje, maar dat maakt het verhaal wat smeuïger. Daarna via de voorkant naar binnen, waar we ook weer alle spullen door de scan moesten laten gaan en daarna zelf door een security poortje naar binnen. Jammer dat dit allemaal nodig is, maar wel goed natuurlijk. Het interieur was schitterend, maar we konden niet verder dan de centrale hal, de rest was gesloten voor bezoekers en helaas hadden we de laatste rondleiding net gemist. Er lagen wel boekjes met foto's en de geschiedenis van het ontstaan van de Verenigde Staten, dus we kunnen er nog wel van genieten. Misschien gaan we morgen of overmorgen nog wel een poging wagen, want we hebben besloten hier nog een nacht langer te boeken en van hieruit morgen een dagje naar Ghettysburg te gaan en dan de volgende dag verder naar Lancaster.

In tegenstelling tot de slechte indruk die we aan de achterkant van het gebouw hadden, was de voorkant heel mooi, druk en gezellig. Langs het water was een drukke braderie, met vele culturen en allerlei eettentjes. Er zijn sowieso veel Aziaten en mensen uit India/Pakistan hier op vakantie en woonachtig waarschijnlijk ook. In een straatje van nog geen 100 meter stonden een paar heel verschillende kerken, waarvan we er eentje van binnen hebben bekeken op aanraden van een oud mannetje, die ons, naar later bleek, in de ochtend ook al bij McDonald's had gezien. Hij was een zoon van katholieke immigranten uit Hongarije en we hebben een heel gesprek met de man gehad. Hij vroeg waar wij vandaan kwamen en toen bleek dat zijn moeder vroeger helemaal weg was van Queen Wilhelmina. We kregen nog een krantje mee van de kerk, dat we vooral mee naar Nederland moesten nemen. Toen we vertelden waar we de auto geparkeerd hadden schrok hij en vertelde ons dat dat een heel slechte buurt was en dat er ook wel eens iemand was doodgeschoten. Dat stelde ons niet echt gerust, dus we hebben in flinke pas de terugweg afgelegd, maar gelukkig stond hij er nog en was er niets gebeurd.

Na even bijgekomen te zijn in de hotelkamer in America's Best Value Inn zijn we gaan lopen naar Boro Bar & Grill RiverView, waar we buiten aan een soort bar genoten hebben van een heerlijk mandje met lekkere hapjes met 4 soorten sausjes en patatjes terwijl intussen de ondergaande zon de lucht boven de Susquehanna River in vuur en vlam zette. Zelfs het personeel stond foto's te maken. Toch weer een verrassende dag mogen meemaken vandaag!